Prezes studia Universal chciał obsadzić w roli Gwynplaine'a Lona Chaneya, ale ten był związany kontraktem z Metro-Goldwyn-Mayer.
Gdy Hardquanonne zbliża się do plakatu reklamującego przedstawienie, możemy odczytać, że Gwynplaine został porzucony za dziecka na wybrzeżu Portland. Następnie na zbliżeniu widzimy, że stało się to na wybrzeżu Corwnall. Gdy Hardquanonne odchodzi od plakatu znowu widzimy wersję z wybrzeżem Portland.
W początkowej scenie król Jakub II (zm. 1701) skazuje lorda Clancharlie na śmierć w żelaznej dziewicy, urządzeniu, które zostało wynalezione nie wcześniej niż w roku 1793.
Ludzie nie mają problemów ze zrozumieniem Gwynplaine'a, wliczając w to przemówienie na dworze królowej Anny, mimo że nie jest on w stanie zamknąć swoich ust, co uniemożliwało mu wypowiedzenie takich spółgłosek jak b, f, m, p czy v, które występują w prawie każdym słowie w jego ojczystym języku, angielskim.
Typ makijażu, który zaczął być noszony przez klaunów dopiero w połowie XIX wieku, jest używany przez nich w filmie za czasów królowej Anny, której rządy przypadają na lata 1702-1714.
Wilk Homo jest suchy, gdy wyskakuje z rzeki aby zaatakować Barkilphedra. Po kolejnej kąpieli, gdy Gwynplaine wciąga go na pokład łodzi, jest on znowu zupełnie suchy.
W roku 1690 Gwynplaine jest już dorosłym mężczyzną, mimo że jako mały chłopiec został skazany na wygnanie przez króla Jakuba II Stuarta, który rządził w latach 1685-1688.
Zdjęcia do filmu kręcono w Universal City (Kalifornia, USA).
Postać Gwynplaine'a grana przez Conrada Veidta zainspirowała Boba Kane'a, Billa Fingera i Jerry'ego Robinsona do stworzenia postaci Jokera.
Conrad Veidt gra nie tylko Gwynplaine'a ale także jego ojca na początku filmu.
Film powstał w okresie przechodzenia Hollywood od filmów niemych do dźwiękowych. Stąd różne niefortunne efekty dźwiękowe.
Film w przeciwieństwie do książkowego pierwowzoru posiada szczęśliwe zakończenie.
Okres zdjęciowy trwał od października 1927 roku do stycznia 1928 roku.